Hergroepering

Al eerder is er op dit blog geschreven over de organische kanten van het peloton. Hoe het zich kan rekken en strekken. Kan breken en verbrokkelen. Welnu, als ware het een regenworm, het is tijd dat dit peloton na een winter van gedoe en gedoetjes, zijn ware vorm weer gaat tonen.

Weg met die eenlingen op de fiets. Weg met die uitstapjes naar andere sporten. Sowieso weg met uitstapjes. Fietsen zullen jullie, krengen!

Het klinkt wellicht wat streng, maar het is natuurlijk niet meer dan de (niet meer) stille wens tot een hergroepering.

Renners der Rijlaarsdam verenigt u!

NB. Pasgeboren vaders en mannen in de lappenmand kunnen op clementie rekenen. Voor hen prevelen wij zachtjes tijdens het zwoegen: dat u maar snel weer fietsen mag...

Nagekomen bericht

Ons bereikte het bericht dat de Koersdirectie het parkoers van de hoogstestage in de Ardennen afgelopen zondag drastisch heeft ingekort vanwege sneeuwval en de risico's die dit met zich mee bracht voor de fysieke en economische belangen van de rijders. Alsnog is een pittige inspanning geleverd in de omgeving van Spa en dan met name de Col du Rosier.

Naar verluidt heeft renner P later in de week de top van de Stockeu weten te bereiken en een kusje gegeven op het bronzen gelaat van Eddy Merckx aldaar.

Hoogtestage

Een goed renner traint al maanden, zoniet een jaar van tevoren op het klimwerk dat hij later tijdens belangrijke rondes moet verstouwen. Nou valt dat voor laaglanders als onszelf niet mee. 11x de Spottershill op, daar ga je het echt niet mee redden. En zelfs het Kopje van Bloemendaal is na ruim een minuut klimmen toch echt al weer zo vlak als een pannekoek.

Gelukkig hebben we daar dan 'de Ardennen'. Niet lang, maar wel venijnig. Wie herinnert zich niet de stervensscenes die ons aller Buffel via video tot ons liet komen? Het was alleen aan zijn felgele regenjasje te danken dat hij niet ook letterlijk ontplofte op de top van de Redoute (20% plus).

Morgen gaat het daarom gebeuren. Een fijn proeverijtje van kleine colletjes. Ongetwijfeld straks ook met mooi beeldverslag. Fotograaf Rene Paul is er immers ook.

11x

(Zeg hardop)

Spottershill

Spottershill

Spottershill

Spottershill

Spottershill

Spottershill

Spottershill

Spottershill

Spottershill

Spottershill

Spottershill

Wat krijg je dan? Juist! Spuug op de bek!

De …euh, tja

St. Jean spreekt tot u:

Dat dit peloton een opmerkelijke combinatie van persoonlijkheden is, was al langer bekend. Maar deze renner verenigt die eigenschap in zichzelf. Een psychiater zou het wellicht Multipele PersoonlijkheidsStoornis noemen. Ik hou het even bij ‘hmm’.

Feit is dat hij de ene dag door het leven gaat als Paul, met enige regelmaat Rene Paul heet - hetgeen waarschijnlijk een flirt met zijn narcistische kant is - en hij, zodra hij een fiets ruikt, verandert in Roger. Het gaat zover dat hij zelfs post (in de bus en in de box) laat versturen onder zijn aliassen. En alsof dat niet genoeg is, wil hij zich ook nog wel eens laten aanspreken met ploegleider of sponsor.

Deze renner is een peloton in zijn eentje, hetgeen onder andere af te meten is aan het aantal fietsen, volgauto’s en motoren dat hij tot zijn beschikking heeft. En dat dan allemaal in de ploegkleuren.

Het is ook te merken in zijn rijden. Net zo makkelijk dicteert hij het tempo op kop of weet hij dat dusdanig op te schroeven dat het achter hem kraakt. Om vervolgens naar achter te zakken en zich kilometers lang niet meer te laten zien of zelfs gelost te worden. Maar zeker weten doe je dat niet: het kan net zo goed schijn zijn. En is hij nou gemaakt voor het vlakke of het steile? Ook dat blijft een mysterie. Dagelijkse trainingen in de polder worden onderbroken voor hoogtestages.

Met zo veel persoonlijkheden heb je het maar druk. Slapen is aan hem niet besteed. Hij sms-t rustig om 00.30 als man 1 en mailt om 05.30 als man 2.

Al met al zijn ze niet verontrustend. Het is soms zelfs erg makkelijk. Je kunt er voor 99% zekerheid vanuit gaan dat een van hen aan de start staat. Maar wie? Het is meer het onvoorspelbare, dat van deze renner(s) een geduchte tegenstander maakt.

Beste Ploegleider,

ik ging vanochtend trainen, want dat moest van u. En zondag kan ik niet, want dan ben ik naar de Efteling. Ik ging met uw pak aan, want dat is goede reclame. Het woei erg hard. Die leuke, blonde mevrouw van het journaal zei dat het ging stormen. Dat denk ik wel vaker als ik haar zie. Ik ging maar fietsen. Toen zag ik uw vrouw en uw hond. En die heet ook Storm! Dus!

Ik ging naar Noordwijk. Dat was best zwaar tegen de wind in. Ik was alleen, dus ik moest ook telkens op kop rijden. Toen ging ik naar Zandvoort. Dat was fijn, maar ook wel een beetje koud. En het zand woei over de straten.

Ik had ook nog een bloedneus.

Daarna ging ik naar Bloemendaal. Ik ging over het Kopje van Bloemendaal heen. En weer. Gelukkig was ik op mijn fiets met die dikke banden. Er lagen zoveel takken. Voor je het weet krijg je een lekke. En omdat ik nog steeds alleen was, moest ik ook weer op kop rijden tegen de wind in naar huis. Ik was best moe en had 170 minuten gefietst.

Ik hoop dat ik het goed gedaan heb.

Groetjes.

PS. Deze is voor u >>>

20 weken

Bericht van de ploegleider: nog 20 weken tot Frankrijk. Er moet getraind worden.

Maar is dat ook zo?

20 weken is 5 maanden. Tijd zat. 20 weken is ongeveer de tijd die een geit nodig heeft om een geitje te baren en dan raffelt-ie de laatste weken een beetje af (ja, je leert hier nog eens wat). En hoeveel werk hebben die geit en bok nou eigenlijk nodig voor zo'n klusje?

Op www.wielersportinfo.nl staan trainingsschema's voor gevorderde fietsers voor verschillende afstanden. Al die schema's gaan uit van 20 weken. Het trainingsschema voor het lopen van een marathon gaat uit van 18 weken voorbereiding. Maar dan moet je basisconditie al behoorlijk in orde zijn. Oeps.

20 weken is lang of kort, afhankelijk van wat je wil doen.

De klim van de Ventoux is zo'n 22 kilometer. Dat is niet veel. Maar voor de gemiddelde goden onder ons is dat toch ruim 2 uur behoorlijk in het rood rijden. En dat doe je niet zomaar. De ploegleider heeft gelijk.