Wind tegen is een hufter. Zeker in deze tijden wil het nogal eens een strakke Noord-Ooster zijn, die zomaar met kracht 5 of 6 in je donder blaast. En dat is niet fijn bij deze temperaturen. Het vreet en ontmoedigt. Alsof er een goedgemutste huisvrouw op een moederfiets met voorop een blozende baby, achterop een dikke peuter en goed gevulde fietstassen lekker aan je zadel gaat hangen.
Maar, ... de hufter valt te bevechten en is Knock Out te krijgen.
Het gevecht is er een van mentale volharding en fysiek vermogen. Als die Noord-Ooster bij het draaien van de bocht zich opeens aandient en de eerste stoot uitdeelt, is het een kwestie van direct pareren. Vol beuken. En als je denkt dat het zwaar wordt, ga je nog een keer voor een serie stoten. Links, rechts. Links, rechts. Hoek, hoek, hoek, hoek.
Dan komt er een moment dat je denkt "dit wordt niks". Maar juist dan, moet je opnieuw gaan. Diep graven voor je tweede of misschien wel derde adem en uithalen. Links, rechts. Hoek, hoek. En dan hoor je 'm zachtjes kreunen. De hufter.
Dat is het moment van euforie. "Zie je wel, ik kan 'm hebben. Ik ben er doorheen." En echt, je fietst opeens veel lichter en makkelijker. Met een brede grijns op je gezicht. "Gewonnen!".
Langer dan een kilometer of drie moet dit gevecht overigens niet duren, want dan ga je kapot en is die grijns waarschijnlijk een vorm van zuurstofgebrek. Maar wel gewoon blijven doen! Daar wordt je een betere vechter van.
Hai Ghostrider,
BeantwoordenVerwijderenvechten tegen de wind,een nooit te winnen gevecht. Soms denk je gewonnen te hebben,als je eindelijk de wind mee hebt,maar de wind blijft altijd beuken en je overwinnings gevoel is tijdelijk. Tactisch kun je `m bestrijden,ik denk dan aan waaiers of Lance. As zondag kunnen we tegen Z.O. vechten,een nooit te winnen gevecht,dus K.O. ,ik denk het niet. Hij komt gewoon weer terug.